بر اساس مطالعه‌ای که در 26 نوامبر در Nature Astronomy منتشر شد، اعتقاد بر این است که گرداب‌های مغناطیسی که از یونوسفر مشتری به اتمسفر عمیق آن فرود می‌آیند، باعث شکل‌گیری طوفان‌های ضد سیکلون جذب‌کننده اشعه ماوراء بنفش می‌شوند. این طوفان ها که به صورت بیضی تیره ظاهر می شوند، به اندازه زمین هستند و عمدتاً در مناطق قطبی مشتری مشاهده شده اند. این پدیده اولین بار توسط تلسکوپ فضایی هابل در دهه 1990 در پرتو فرابنفش (UV) شناسایی شد و بعداً توسط فضاپیمای کاسینی ناسا در سال 2000 تأیید شد.
تحقیقات از Tornado Dynamics رونمایی کرد
این مطالعه که در ژورنال نیچر منتشر شد، توسط تروی سوبوتا، محقق مقطع کارشناسی در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، با همکاری مایکل وانگ از دانشگاه برکلی، امی سایمون از مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا و دیگران هدایت شد.
یافته ها نشان می دهد که این بیضی های تیره از گردبادهای مغناطیسی چرخشی ایجاد شده اند که به دلیل اصطکاک بین خطوط میدان مغناطیسی عظیم مشتری و خطوط یونوسفر آن ایجاد شده اند. تصور می شود که این گردبادها ذرات معلق در هوا را بهم می ریزند و لکه های متراکمی از مه جاذب UV را در استراتوسفر ایجاد می کنند.
نقش Io Plasma Torus
این مطالعه نشان می‌دهد که میدان مغناطیسی مشتری، یکی از قوی‌ترین میدان‌های منظومه شمسی، با Io Plasma Torus – حلقه‌ای از ذرات باردار آزاد شده توسط فعالیت‌های آتشفشانی در قمر مشتری، Io، در تعامل است. این فعل و انفعال اصطکاک ایجاد می کند و به طور بالقوه باعث شروع گردابه های مغناطیسی می شود که به جو سیاره فرود می آیند.
مکانیسم دقیق همچنان نامشخص است، و محققان در مورد اینکه آیا این گردبادها مواد را از لایه‌های عمیق‌تر جو بیرون می‌کشند یا به طور مستقل مه‌ها را ایجاد می‌کنند، بحث می‌کنند.
مشاهدات منظم الگوها را تأیید می کنند
پروژه میراث سیاره بیرونی جو (OPAL) که تصاویر سالانه مشتری را با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل ثبت می کند، نقشی اساسی در این کشف ایفا کرد. بین سال‌های 2015 و 2022، بیضی‌های تیره در قطب جنوب در 75 درصد تصاویر مشاهده شد، اما در قطب شمال به‌طور قابل‌توجهی نادرتر بودند. این تشکل‌ها معمولاً طی یک ماه ظاهر می‌شوند و در عرض دو هفته از بین می‌روند و شبیه یک «کوچه گردباد» مغناطیسی هستند.