هنگامی که ماه توسط ریزشهابسنگها برخورد میکند، دمای بالای برخورد باعث میشود دو مولکول هیدروکسیل با هم ترکیب شوند و یک مولکول آب و یک اتم اکسیژن اضافی باقی بماند. در حالی که مقدار زیادی از این آب تشکیلشده در فضا از دست میرود، بخشی از آن در شیشهای که در اثر برخورد روی سطح ماه تشکیل شده است، محبوس میشود.
توانایی SOFIA در تمایز بین آب و هیدروکسیل همچنین به اخترشناسان در کشف نظریه چگونگی ورود آب به ماه کمک کرده است.
SOFIA، با دوربین مادون قرمز اشیای ضعیف، توانست بر چالشهای تمایز بین آب و هیدروکسیل – مولکولی متشکل از اکسیژن متصل به یک اتم هیدروژن (OH)، در مقایسه با دو اتم هیدروژن آب (H2O) غلبه کند. این تلسکوپ که بالای 99 درصد بخار آب موجود در جو زمین پرواز می کند، می تواند آنچه را که تلسکوپ های زمینی نمی توانند ببینند.
تلسکوپ رصدخانه استراتوسفر برای نجوم فروسرخ ناسا (SOFIA) آب بیشتری را در سطح ماه کشف کرده است. یافته های تازه آب در نیمکره جنوبی ماه به دست آمده است. این تحقیق توسط کیسی هانیبال، محقق فوق دکتری در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا انجام شد. این تیم آب را در منطقه دهانه مورتوس، نزدیک به دهانه کلاویوس ماه، جایی که یافتههای اولیه در آن انجام شد، کشف کردهاند. با مشاهده جدید و در دسترس بودن داده های جامع، محققان همچنین توانسته اند نقشه ای ایجاد کنند که فراوانی آب در دهانه را نشان می دهد.
“اگر می توانید پیدا کنید [sufficiently] هانیبال گفت: غلظت زیادی از آب در سطح ماه – و یاد بگیرید که چگونه ذخیره می شود و به چه شکل است – می توانید یاد بگیرید که چگونه آن را استخراج کنید و از آن برای اکسیژن قابل تنفس یا سوخت موشک برای حضور پایدارتر استفاده کنید.
محققان با استفاده از دادههای SOFIA، مشاهداتی را برای درک تغییرات آب بسته به عرض جغرافیایی، ترکیب و دمای ماه انجام دادهاند.
هانیبال گفت: ماه به طور مداوم توسط باد خورشیدی بمباران می شود که هیدروژن را به سطح ماه می رساند. این هیدروژن با اکسیژن در سطح ماه تعامل می کند و هیدروکسیل ایجاد می کند.