علاوه بر فسیل تالاسوتیتان، محققان بر این باورند که به طور تصادفی به بقایای طعمه شکارچی نیز برخورد کرده‌اند. فسیل‌های موجود در همان بستری که تالاسوتیتان در آن یافت شد، از اسیدها آسیب دیده و استخوان و دندان‌های آنها از بین رفته است. این فسیل‌ها از ماهی‌های شکارچی بزرگ، یک سر پلزیوسور به طول نیم متر، یک لاک‌پشت دریایی، و جمجمه و آرواره‌های سه گونه مختلف موساسور هستند.
به گفته دکتر لانگریچ، در حالی که آنها نمی توانند تایید کنند که چه کسی موزاسورهای دیگر را خورده است، حداقل استخوان های خزندگان دریایی توسط شکارچیان بزرگ کشته شده است. وی افزود تالاسوتیتان در همان محل پیدا شد و با مشخصات قاتل نیز مطابقت دارد. این یک موزاسور است که برای شکار سایر خزندگان دریایی تخصص دارد. دکتر لانگریچ گفت که این احتمالاً تصادفی نیست.
منبع حدود 66 میلیون سال پیش، زمانی که این سرزمین توسط دایناسورها اداره می شد، اقیانوس ها با شکارچیان دریایی غول پیکر به نام موزاسورها آلوده می شدند. و اکنون، محققان فسیل گونه جدیدی از موزاسورها به نام Thalassotitan atrox را کشف کرده اند. موساسورها مانند مارمولک های دریایی غول پیکری بودند که می توانستند تا 12 متر طول داشته باشند. آنها از بستگان دور مارمولک های مانیتور و ایگواناهای مدرن بودند و شبیه اژدهای کومودو بودند. زمانی که موزاسورها دریایی بودند، باله کوسه مانندی نداشتند، در عوض باله داشتند. این خزندگان در 25 میلیون سال آخر دوره کرتاسه تکامل یافته اند تا بزرگتر و تخصصی تر شوند. در حالی که برخی از گونه‌ها از ماهی‌های کوچکتر و ماهی مرکب تغذیه می‌کردند، آتروکس تالاسوتیتان بر دریاها حکومت می‌کرد و هر موجود دریایی دیگری را می‌بلعد.
تالاسوتیتان حیوانی شگفت انگیز و وحشتناک بود. دکتر نیک لانگریچ، مدرس ارشد مرکز تکامل میلنر در دانشگاه باث، گفت: یک اژدهای کومودو را تصور کنید که با یک کوسه سفید بزرگ تلاقی کرده و یک تی رکس با یک نهنگ قاتل تلاقی کرده است. او نویسنده اصلی مطالعه منتشر شده در Cretaceous Research است.
به گفته محققان، این ویژگی ها نشان می دهد که تالاسوتیتان یک شکارچی راس بوده و در بالای زنجیره غذایی قرار دارد. آنها همان طاقچه های زیست محیطی را داشتند که نهنگ های قاتل و کوسه های سفید بزرگ که امروزه یافت می شوند.
این فسیل در خارج از شهر کازابلانکا در مراکش کشف شد. به گفته محققان، تالاسوتیتان نزدیک به 9 متر طول داشت در حالی که فقط جمجمه آن 1.4 متر طول داشت. بیشتر موزاسورها آرواره‌های بلند و دندان‌های باریکی داشتند که در صید ماهی‌های کوچک مؤثر بود، اما مشخص شد که تالاسوتیتان پوزه‌ای کوتاه و پهن و دندان‌های حجیمی دارد که ساختار مخروطی مانند آن‌هایی که در اورکا دیده می‌شود. آنها شکارچی را قادر ساختند که طعمه بزرگ را از هم جدا کند.
وضعیت شکسته و فرسوده دندان‌های تالاسوتیتان نشان می‌دهد که ماهی‌ها را شکار نمی‌کند، بلکه سایر خزندگان دریایی را شکار می‌کند و در این فرآیند دندان‌هایش را می‌شکند و می‌تراشد.
