بزرگتر از این دو در دسامبر گذشته در حدود 2200 مایلی (3500 کیلومتری) از InSight برخورد کرد و دهانه ای به عمق 70 فوت (21 متر) ایجاد کرد. پوزیولووا گفت که دوربین های مدارگرد بقایای پرتاب شده تا فاصله 25 مایلی (40 کیلومتری) و همچنین تکه های سفید یخی در اطراف دهانه را نشان دادند که یخ زده ترین آب مشاهده شده در چنین عرض های جغرافیایی کم است.
جو مریخ بر خلاف زمین نازک است، جایی که اتمسفر غلیظ مانع از رسیدن بیشتر سنگ های فضایی به زمین می شود، در عوض آنها را می شکنند و می سوزانند.
فرودگر اینسایت تکانه های لرزه ای را اندازه گیری کرد، در حالی که مدارگرد شناسایی مریخ تصاویر خیره کننده ای از دهانه های به دست آمده ارائه کرد.
دانشمندان روز پنجشنبه در مجله Science گزارش دادند که رگبارهای پرسرعت سال گذشته امواج لرزه ای را در هزاران مایل در سراسر مریخ موج می زند، اولین موردی که تا کنون در نزدیکی سطح سیاره دیگری شناسایی شده است و دهانه هایی با عرض تقریباً 500 فوت (150 متر) ایجاد کرده است.
یک مطالعه جداگانه در ماه گذشته، با استفاده از داده‌های همان کاوشگر و مدارگرد، مجموعه‌ای از برخوردهای شهاب‌سنگ کوچک‌تر مریخی را با دهانه‌های کوچک‌تر نزدیک‌تر به InSight مرتبط کرد.
مشاهدات ضربه در حالی انجام می شود که InSight به پایان ماموریت خود نزدیک می شود زیرا قدرت رو به کاهش است و صفحات خورشیدی آن توسط طوفان های گرد و غبار پوشیده شده است. InSight در سال 2018 در دشت های استوایی مریخ فرود آمد و از آن زمان تاکنون بیش از 1300 مارززلزله ثبت شده است.
دو فضاپیمای ناسا در مریخ – یکی در سطح و دیگری در مدار – بزرگترین برخوردهای شهاب‌سنگ و دهانه‌های برخوردی را ثبت کرده‌اند.
بروس بانردت از آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، دانشمند ارشد فرودگر که در این مطالعات شرکت کرد، گفت: «وقتی ما بالاخره ارتباط خود را با InSight قطع کنیم، دلخراش خواهد بود. اما داده‌هایی که برای ما ارسال کرده است، مطمئناً ما را برای سال‌های آینده مشغول خواهد کرد.»
خوانش‌های لرزه‌ای حاصل از این دو ضربه، پوسته مریخی متراکم‌تری را فراتر از موقعیت InSight نشان می‌دهد.
لیلیا پوزیولووا، یکی از نویسندگان سیستم های علوم فضایی مالین در سن دیگو، گفت که تصویربرداری از دهانه ها “قبلاً عظیم بوده است”، اما تطبیق آن با امواج لرزه ای یک امتیاز بود. “ما خیلی خوش شانس بودیم.”
بزرگتر از این دو برخورد، صفحات یخی به اندازه تخته سنگ را ایجاد کرد، که ممکن است به محققان کمک کند به دنبال راه هایی باشند که فضانوردان آینده بتوانند از منابع طبیعی مریخ بهره ببرند.
دانشمندان خارجی گفتند فرودگرهای آینده از اروپا و چین لرزه‌سنج‌های پیشرفته‌تری را حمل خواهند کرد. یینگجی یانگ و شیائوفی چن از دانشگاه علوم و فناوری جنوبی چین در شنژن در سرمقاله‌ای نوشتند که مأموریت‌های آینده تصویر واضح‌تری از چگونگی تکامل مریخ ترسیم خواهند کرد.
پوزیولوا در اوایل سال جاری پس از گرفتن عکس های اضافی از این منطقه از مدار، این دهانه را مشاهده کرد. این دهانه در عکس‌های قبلی گم شده بود، و او پس از بررسی بایگانی‌ها، برخورد را تا اواخر دسامبر مشخص کرد. او یک رویداد لرزه‌ای بزرگ را به یاد آورد که در آن زمان توسط InSight ثبت شده بود و با کمک آن تیم، سوراخ تازه را با چیزی که بدون شک یک برخورد شهاب‌سنگ بود مطابقت داد. موج انفجار به وضوح قابل مشاهده بود.
دانشمندان همچنین دریافتند که کاوشگر و مدارگرد برای یک برخورد شهاب‌سنگ قبلی، بیش از دو برابر فاصله دسامبر اول و کمی کوچک‌تر، با هم متحد شدند.
پوزیولوا گفت: سنگ های فضایی ورودی بین 16 فوت تا 40 فوت (5 متر و 12 متر) قطر داشتند. این تاثیرات به بزرگی 4 ثبت شد.
«همه شوکه و متحیر شدند. یکی دیگه؟ بله، او به یاد آورد.
