با استفاده از میکروتوموگرافی اشعه ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسکوپ الکترونی عبوری، طیفسنجی رامان، طیفسنجی فروسرخ تبدیل فوریه، و طیفسنجی پرتو ایکس پراکنده انرژی، این تیم تایید کردهاند که فسیلها دارای غضروفهای سلولی در حلق هستند که یک ویژگی متمایز از مهره داران دانشمندان دریافتند که حلق در یونانوزوئان دارای هفت قوس مشابه است که بخشها و رشتههای بامبو مانندی دارد که با میلههای افقی پشتی و شکمی به هم متصل شدهاند و یک سبد را تشکیل میدهند – ویژگی که امروزه در ماهیهای بدون آرواره زنده دیده میشود.
دو نوع اسکلت حلقی – انواع سبد مانند و جدا شده – در مهره داران کامبرین و زنده وجود دارد. Tian Qingyi، نویسنده اول این مطالعه گفت: این نشان میدهد که شکل اسکلتهای حلقی، تاریخچه تکاملی اولیه پیچیدهتری نسبت به آنچه قبلا تصور میشد، دارد.
منبع
تیم تحقیقاتی yunnanozoan تازه جمعآوریشده را که به دلیل حضور در استان یوننان چین نامگذاری شده است، نمونههای فسیلی را با استفاده از مطالعات تشریحی و فراساختاری با وضوح بالا و مطالعات ژئوشیمیایی با استفاده از بقایای کربنی به خوبی حفظ شده روی فسیلها بررسی کردند.
محققان مدتها فرضیهای را مطرح کردهاند که قوسهای موجود در حلق که مسئول ایجاد ساختارهای صورت و گردن هستند، نقش زیادی در تکامل مهرهداران اولیه دارند.
اکنون، تیم تحقیقاتی از موسسه زمین شناسی و دیرینه شناسی نانجینگ، آکادمی علوم چین و دانشگاه نانجینگ، قدیمی ترین مهره داران شناخته شده را شناسایی کرده اند. این تیم یافته های خود را در 8 جولای در مجله Science منتشر کرد.
گروهی از دانشمندان شناسایی کردهاند که فسیلهای یوننوزوئان، موجودی منقرض شده که ۵۱۸ میلیون سال پیش در دوره کامبرین میزیست، قدیمیترین مهرهداران ساقه شناخته شده هستند. مهره داران ساقه ای به موجوداتی اطلاق می شود که مهره داران بودند، یعنی دارای ستون فقرات بودند، اما اکنون منقرض شده اند، هرچند مهره داران زنده نزدیکی دارند. مهره داران شامل همه پستانداران، پرندگان، خزندگان، دوزیستان و ماهی ها می شوند، اما اکثریت قریب به اتفاق زندگی پیچیده حیوانات را بی مهرگان تشکیل می دهند، یعنی ستون فقرات ندارند. دانشمندان سالهاست که در مورد حلقه مفقود تکامل از بی مهرگان به مهره داران گیج بوده اند.