دانشمندان توانستند حباب را از طریق داده های خود به مدت حدود یک ساعت و نیم ردیابی کنند – بعید بود که قبل از نابودی بیش از چند مدار زنده بماند.
این ضعیف‌ترین سیاه‌چاله‌ای است که ما در جهان دیده‌ایم – ما آن را فقط به این دلیل دیده‌ایم که بسیار به ما نزدیک است.»
سیاهچاله کلان پرجرم Sagittarius A* در وسط کهکشان راه شیری در فاصله 27000 سال نوری از زمین کمین کرده است و کشش بسیار زیاد آن به کهکشان خانگی ما چرخش خاص خود را می دهد.
تصور می‌شود که این پدیده زمانی اتفاق می‌افتد که میدان مغناطیسی چنان قوی در دهانه یک سیاهچاله وجود داشته باشد که مانع از مکش مواد در داخل آن شود.
ویلگوس گفت، اما این ماده به انباشته شدن ادامه می‌دهد و به یک “فوران شار” تبدیل می‌شود، که میدان‌های مغناطیسی را می‌کوبد و باعث انفجار انرژی می‌شود.
امید است که تشخیص حباب، که تنها برای چند ساعت زنده مانده بود، بینشی در مورد نحوه کار این هیولاهای نامرئی، سیری ناپذیر و کهکشانی ارائه دهد.
میدان‌های مغناطیسی همچنین می‌توانند به نشان دادن سرعت چرخش سیاهچاله‌ها کمک کنند – که می‌تواند به ویژه برای Sagittarius A* جالب باشد.
یک نظریه MAD
بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله Astronomy and Astrophysics منتشر شده است، این انفجار انرژی که تصور می شود شبیه به شعله های خورشیدی در خورشید باشد، حباب داغی از گاز را در اطراف سیاهچاله می چرخاند.
اما در حالی که 88 روز طول می کشد تا عطارد این سفر را انجام دهد، حباب آن را تنها در 70 دقیقه انجام داد. این بدان معناست که با سرعتی در حدود 30 درصد سرعت نور حرکت کرده است.
ویلگوس به خبرگزاری فرانسه گفت، تنها دقایقی قبل از شروع جمع‌آوری داده‌های رادیویی ALMA، تلسکوپ فضایی چاندرا یک “میخ بزرگ” در اشعه ایکس را مشاهده کرد.
ویلگوس گفت که این مشاهدات از نظریه ای به نام MAD پشتیبانی می کند. او گفت: “MAD مانند دیوانه، اما همچنین دیوانه مانند دیسک های مغناطیسی دستگیر شده.”
اولین تصویر از Sagittarius A* در ماه مه توسط Event Horizon Telescope Collaboration فاش شد که ظروف رادیویی را در سراسر جهان با هدف شناسایی نور در حین ناپدید شدن در سیاهچاله ها به هم مرتبط می کند.
ویلگوس، نویسنده اصلی این مطالعه گفت، حباب گاز، که به عنوان نقطه داغ نیز شناخته می شود، مداری شبیه به گردش عطارد به دور خورشید داشت.
اخترشناسان روز پنجشنبه گفتند حباب داغی از گاز را مشاهده کرده‌اند که در جهت عقربه‌های ساعت به دور سیاهچاله در مرکز کهکشان ما می‌چرخد و با سرعت‌های «ذهن‌افکن» می‌چرخد.
ویلگوس گفت، اما احتمالاً چیز خوبی است که کهکشان ما یک “سیاهچاله گرسنگی” در مرکز خود دارد.
ویلگوس گفت: «بنابراین این یک حباب کاملاً مضحک است که به سرعت می چرخد.
Maciek Wielgus، اخترفیزیکدان مؤسسه ماکس پلانک آلمان برای نجوم رادیویی، گفت که یکی از آن ظرف ها، تلسکوپ رادیویی ALMA در کوه های آند شیلی، چیزی «واقعاً گیج کننده» را در داده های Sagittarius A* دریافت کرد.
ویلگوس گفت، در حالی که جرم کمان A* چهار میلیون برابر خورشید ماست، تنها با قدرت حدود 100 خورشید می درخشد، ویلگوس گفت که برای یک سیاهچاله فوق العاده غیر قابل توجه است.