DART جدیدترین ماموریت از چندین ماموریت ناسا در سال های اخیر برای کاوش و تعامل با سیارک ها، بقایای سنگی اولیه از شکل گیری منظومه شمسی در بیش از 4.5 میلیارد سال پیش است.
تیم DART گفت که انتظار دارد مسیر مداری دیمورفوس را 10 دقیقه کوتاه کند، اما حداقل 73 ثانیه را موفقیت آمیز در نظر می گیرد، و این تمرین را به عنوان یک تکنیک قابل اجرا برای انحراف یک سیارک در مسیر برخورد با زمین – در صورتی که تا به حال کشف شود – ثابت کند. یک ضربه کوچک به یک سیارک میلیون ها مایل دورتر می تواند برای تغییر مسیر ایمن از سیاره کافی باشد.
ماموریت رباتیک خودکشی
سال گذشته، ناسا یک کاوشگر را در سفری به خوشه‌های سیارکی تروجان که به دور مشتری می‌چرخند، پرتاب کرد، در حالی که فضاپیمای OSIRIS-REx با نمونه‌ای که در اکتبر 2020 از سیارک بننو جمع‌آوری شد، در راه بازگشت به زمین است.
وسیله نقلیه مکعبی شکل، تقریباً به اندازه یک ماشین خودکار با دو آرایه خورشیدی مستطیل شکل، قرار بود به سمت سیارک دیمورفوس، تقریباً به اندازه یک استادیوم فوتبال، پرواز کند و حوالی ساعت 7 بعد از ظهر به وقت شرق آسیا، خود ویران شود (4: 30 IST) حدود 6.8 میلیون مایل (11 میلیون کیلومتر) از زمین فاصله دارد.
هدف آسمانی DART یک سیارک “ماه” به قطر حدود 560 فوت (170 متر) است که به دور یک سیارک والد پنج برابر بزرگتر به نام دیدیموس به عنوان بخشی از یک جفت دوتایی با همین نام، که کلمه یونانی برای دوقلو است، می چرخد.
دوربین‌های روی ضربه‌گیر و یک فضاپیمای کوچک به اندازه کیف که چند روز قبل از DART آزاد شده‌اند، برای ضبط برخورد و ارسال تصاویر به زمین طراحی شده‌اند.
هیچ یک از این دو شی هیچ تهدید واقعی برای زمین ندارند و دانشمندان ناسا گفتند که آزمایش DART آنها نمی تواند به اشتباه خطر وجودی جدیدی ایجاد کند.
به گفته APL، انتظار می‌رود دوربین خود DART در طول رویکرد نهایی خود با سرعت یک تصویر در ثانیه تصاویر را برگرداند، با پخش زنده این تصاویر در تلویزیون ناسا یک ساعت قبل از برخورد.
این ماموریت نمونه نادری است که در آن یک فضاپیمای ناسا باید در نهایت سقوط کند تا موفق شود.
Dimorphos و Didymos هر دو در مقایسه با سیارک فاجعه‌آمیز Chicxulub که حدود 66 میلیون سال پیش به زمین برخورد کرد، کوچک هستند و حدود سه چهارم گونه‌های گیاهی و جانوری جهان از جمله دایناسورها را از بین برد.
تاثیر برنامه ریزی شده عصر دوشنبه قرار است در زمان واقعی از مرکز عملیات ماموریت در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز (APL) در لورل، مریلند نظارت شود.
DART که توسط یک موشک SpaceX در نوامبر 2021 پرتاب شد، بیشتر سفر خود را تحت هدایت مدیران پرواز ناسا انجام داده است و کنترل آن در آخرین ساعات سفر به یک سیستم ناوبری خودگردان روی برد تحویل داده می شود.
ده ماه پس از پرتاب، فضاپیمای DART انحرافی سیارک ناسا در آزمایش اولین سیستم دفاعی سیاره‌ای جهان که برای جلوگیری از برخورد روز قیامت با زمین طراحی شده بود، به برخورد برنامه‌ریزی شده با هدف خود در روز دوشنبه نزدیک شد.
ناسا کل هزینه پروژه DART را 330 میلیون دلار (تقریباً 2700 کرور روپیه) اعلام کرده است که بسیار کمتر از بسیاری از جاه طلبانه ترین ماموریت های علمی آژانس فضایی است.
همچنین، نزدیکی نسبی آنها به زمین و پیکربندی دو سیارکی، آنها را برای اولین ماموریت اثبات مفهوم DART، که مخفف Double Asteroid Redirection Test است، ایده آل می کند.
پایان ماموریت توانایی یک فضاپیما را برای تغییر مسیر یک سیارک با نیروی جنبشی محض، شخم زدن به درون جسم با سرعت زیاد برای به بیراهه بردن آن به اندازه کافی برای دور نگه داشتن سیاره ما از مسیر آسیب آزمایش خواهد کرد.
© تامسون رویترز 2022
منبع
قمر دیمورفوس یکی از کوچکترین اجرام نجومی است که نام دائمی دریافت کرده و یکی از 27500 سیارک شناخته شده نزدیک به زمین در همه اندازه ها است که توسط ناسا ردیابی شده است. اگرچه هیچ یک از آنها به عنوان خطر قابل پیش بینی برای نوع بشر شناخته نشده است، ناسا تخمین می زند که تعداد بیشتری از سیارک ها در مجاورت نزدیک زمین کشف نشده باقی می مانند.
این اولین تلاش جهان برای تغییر حرکت یک سیارک یا هر جرم آسمانی است.
نتیجه آزمایش تا دور جدیدی از رصدهای تلسکوپ زمینی این دو سیارک در ماه اکتبر مشخص نخواهد شد. محاسبات قبلی از محل شروع و دوره مداری Dimorphos طی یک دوره رصدی شش روزه در ماه جولای تایید شد.
برنامه این است که DART مستقیماً با سرعت 15000 مایل در ساعت (24000 کیلومتر در ساعت) به سمت دیمورفوس پرواز کند و به اندازه کافی با آن برخورد کند تا مسیر مداری خود را به سیارک همراه بزرگتر خود نزدیک کند.