ISRO گفت: “MT-1 برای عملیات EOL از طریق ورود مجدد کنترل شده طراحی نشده بود که کل تمرین را بسیار چالش برانگیز کرد.”
کل توالی رویدادها از مجتمع عملیات ماموریت در ISTRAC (شبکه تله متری، ردیابی و فرماندهی ISRO)، بنگالورو انجام شد.
ISRO گفت، همچنین توصیه می‌شود که «غیرفعال‌سازی» منابع انرژی داخل هواپیما برای به حداقل رساندن خطر هر گونه شکست تصادفی پس از مأموریت انجام شود.
علاوه بر این، محدودیت‌های موجود در ماهواره قدیمی، که در آن چندین سیستم افزونگی را از دست داده بودند و عملکرد ضعیف‌تری از خود نشان دادند، و حفظ زیرسیستم‌ها در شرایط محیطی سخت‌تر در بسیار پایین‌تر از ارتفاع مداری طراحی شده اولیه، به پیچیدگی‌های عملیاتی افزود.
به گفته این سازمان، دو سوختن نهایی دی بوست به ترتیب در ساعت 11:02 UTC و 12:51 UTC در 7 مارس با پرتاب چهار پیشرانه 11 نیوتنی روی ماهواره به مدت حدودا 20 دقیقه انجام شد.
طول عمر مداری MT-1 در مدار عملیاتی شیبدار 20 درجه آن در ارتفاع 867 کیلومتری بیش از 100 سال بوده است.
در بیانیه ISRO آمده است که منطقه ضربه نهایی تخمین زده شده در اعماق اقیانوس آرام در محدوده طول و عرض جغرافیایی مورد انتظار است.
دستورالعمل‌های کاهش زباله‌های فضایی UN/IADC (کمیته بین‌آژانسی هماهنگی زباله‌های فضایی) توصیه می‌کند که یک شی LEO (مدار پایین زمین) را در EOL خود خارج کنید، ترجیحاً از طریق ورود مجدد کنترل‌شده به یک منطقه برخورد امن، یا با آوردن آن به یک به گفته ISRO، در مداری که طول عمر مداری کمتر از 25 سال است.
در بیانیه ISRO اشاره شده است که حدود 125 کیلوگرم سوخت داخل هواپیما در پایان ماموریت استفاده نشده باقی مانده است که می تواند خطراتی برای شکست تصادفی ایجاد کند.
مانورهای متعددی از جمله استراتژی کاهش تقویت نهایی پس از در نظر گرفتن چندین محدودیت، از جمله دید رد ورود مجدد بر روی ایستگاه های زمینی، برخورد زمین در منطقه هدف، و شرایط عملیاتی مجاز زیرسیستم ها، به ویژه حداکثر رانش قابل تحویل و حداکثر محدودیت مدت شلیک در رانشگرها.
ISRO گفت که تمام برنامه‌های مانور برای اطمینان از اینکه هیچ رویکرد نزدیک پس از مانور با سایر اجرام فضایی وجود نخواهد داشت، به ویژه با ایستگاه‌های فضایی خدمه مانند ایستگاه‌های فضایی بین‌المللی و ایستگاه فضایی چین، بررسی شدند.
سازمان تحقیقات فضایی هند اعلام کرد که آزمایش ورود مجدد کنترل شده “بسیار چالش برانگیز” ماهواره از کار افتاده Megha-Tropiques-1 (MT-1) را با موفقیت انجام داده است. آژانس فضایی ملی که مقر آن در بنگالورو است، روز سه شنبه در توییتر اعلام کرد: این ماهواره دوباره وارد جو زمین شد و بر فراز اقیانوس آرام متلاشی می شد.
با این حال، تمام این ماهواره‌ها به‌طور خاص طراحی شده‌اند تا در پایان عمر (EOL) وارد مجدد کنترل شده شوند.
راه‌حل‌های نوآورانه توسط تیم عملیات بر اساس مطالعه، مشورت و تبادل بین ماموریت، عملیات، دینامیک پرواز، آیرودینامیک، نیروی محرکه، کنترل‌ها، ناوبری، حرارتی و سایر تیم‌های طراحی زیرسیستم در سراسر مراکز ISRO اجرا شد. در هم‌افزایی برای غلبه بر این چالش‌ها، گفت.
ماهواره کم زمین در 12 اکتبر 2011 به عنوان سرمایه گذاری ماهواره ای مشترک ISRO و آژانس فضایی فرانسه CNES برای مطالعات آب و هوای گرمسیری و آب و هوا به فضا پرتاب شد.
به گفته ISRO، اگرچه عمر ماموریت این ماهواره در ابتدا سه سال بود، اما تا سال 2021 به ارائه خدمات داده ارزشمند برای بیش از یک دهه با پشتیبانی از مدل‌های آب و هوایی منطقه‌ای و جهانی ادامه داد.
از آگوست 2022، حضیض ماهواره به تدریج از طریق 20 مانور پایین آمد و حدود 120 کیلوگرم سوخت مصرف کرد.
ورود مجدد کنترل شده شامل خارج شدن از مدار به ارتفاعات بسیار پایین برای اطمینان از وقوع ضربه در یک منطقه امن مورد نظر است.
به گفته ISRO، این سوخت باقیمانده برای دستیابی به یک ورود مجدد جوی کاملاً کنترل شده برای تأثیرگذاری بر مکان خالی از سکنه در اقیانوس آرام، برآورد شده است.
معمولاً، ماهواره‌ها/ بدنه‌های موشکی بزرگ، که احتمالاً پس از ورود مجدد از قطعه قطعه شدن هوا-حرارتی جان سالم به در می‌برند، برای محدود کردن خطر تلفات زمینی، تحت کنترل کنترل قرار می‌گیرند.
ISRO در اوایل این هفته اعلام کرد یک منطقه خالی از سکنه در اقیانوس آرام بین 5 درجه جنوبی تا 14 درجه عرض جغرافیایی و 119 درجه غربی تا 100 درجه غربی طول جغرافیایی به عنوان منطقه هدف قرار گرفته برای ورود مجدد MT1 شناسایی شد که وزن آن حدود 1000 کیلوگرم است.
در بیانیه ISRO آمده است: “به عنوان یک آژانس فضایی مسئول متعهد به عملیات ایمن و پایدار در فضای خارج از جو، ISRO فعالانه تلاش می کند تا با دستورالعمل های کاهش زباله های فضایی UN/IADC در مورد دفع پس از ماموریت اشیاء LEO مطابقت کند.”