جنبه جالبی که علاقه به این عنصر قلیایی را افزایش می‌دهد، حضور آن در جو پراکنده ماه است، منطقه‌ای به قدری نازک که اتم‌های آنجا به ندرت به هم می‌رسند.
این بیانیه خاطرنشان کرد که این منطقه که “اگزوسفر” نامیده می شود، از سطح ماه شروع می شود و چندین هزار کیلومتر در فضای بین سیاره ای ادغام می شود.
این مطالعه نشان می‌دهد که بخشی از سیگنال می‌تواند از روکش نازکی از اتم‌های سدیم ناشی شود که ضعیف به دانه‌های ماه متصل است.
به گفته سازمان تحقیقات فضایی هند، طیف‌سنج اشعه ایکس “کلاس” در مدارگرد چاندرایان-2 برای اولین بار مقدار سدیم فراوانی را در ماه ترسیم کرده است. به گفته ISRO، طیف‌سنج فلورسانس پرتو ایکس Chandrayaan-1 (C1XS) سدیم را از خط مشخصه‌اش در اشعه ایکس شناسایی کرد که امکان نقشه‌برداری از میزان سدیم در ماه را باز کرد.
این اتم‌های سدیم می‌توانند توسط باد خورشیدی یا تابش فرابنفش به راحتی از سطح خارج شوند تا اینکه بخشی از کانی‌های قمری باشند. در بیانیه آمده است، همچنین یک تغییر روزانه از سدیم سطح نشان داده شده است که عرضه مداوم اتم ها به اگزوسفر را توضیح می دهد و آن را حفظ می کند.
آژانس فضایی ملی اعلام کرد در کار اخیر منتشر شده در “The Astrophysical Journal Letters”، Chandrayaan-2 برای اولین بار با استفاده از CLASS (طیف سنج اشعه ایکس نرم منطقه بزرگ چاندرایان-2) از فراوانی سدیم در ماه نقشه برداری کرد. بیانیه ای در روز جمعه
منبع