لغو فعال به اجزای اضافی مانند واحدهای پردازش سیگنال برای خنثی کردن خود تداخل متکی است. اما قطعات مورد نیاز برای این مراحل می تواند آنتن را حجیم و گران کند. در عوض، آنچه مورد نیاز است، یک آنتن فشرده و مقرون به صرفه است که می تواند به راحتی در بقیه مدارهای هر دستگاهی ادغام شود.
این تأخیر زمانی برای اطمینان از عدم وجود تداخل مورد نیاز است – سیگنال‌هایی که به جلو و عقب می‌روند نباید با یکدیگر متقاطع شوند، مانند دو نفر که همزمان با یکدیگر صحبت می‌کنند، بدون مکث برای گوش دادن به دیگری. اما این نیز کارایی و سرعت انتقال سیگنال را به خطر می اندازد.
IISc مستقر در بنگالورو روز جمعه در بیانیه‌ای گفت: «چنین آنتن‌های تمام دوبلکس به‌ویژه برای برنامه‌هایی مفید هستند که به رله تقریباً آنی دستورات نیاز دارند، مانند اتومبیل‌های بدون راننده».
دش می‌گوید: «ما در حال حذف تمام تکنیک‌های مرسوم برای لغو مداخله‌ی خودمان هستیم و در حال ادغام یک ساختار بسیار ساده هستیم که می‌توان آن را در خودرو نصب کرد.
در آینده نزدیک، تیم قصد دارد دستگاه خود را بهینه کند تا بتواند تداخل غیرفعال را به طور کامل حذف کند و اندازه کلی آنتن را کاهش دهد. سپس، می‌توان آن را به راحتی بر روی خودرویی نصب کرد که می‌تواند داده‌ها را با سرعت بسیار بالا ارسال و دریافت کند و عملکرد بدون راننده و همچنین اتصال تلفن همراه 6G را به واقعیت نزدیک‌تر کند.
محققان مؤسسه علوم هند (IISc) در حال کار بر روی طراحی آنتن‌هایی هستند که می‌توانند فناوری 6G را تقویت کنند، که در تحقق ارتباطات کارآمد V2X (خودرو به همه چیز) مفید است. در یک مطالعه اخیر، تیم به رهبری دبدیپ سرکار، استادیار دپارتمان مهندسی ارتباطات برق، نشان می‌دهد که چگونه می‌توان تداخل خودکار در آنتن‌های ارتباطی تمام دوبلکس را کاهش داد و در نتیجه حرکت سیگنال‌ها در سراسر شبکه ارتباطی را کاهش داد. سریعتر و پهنای باند کارآمدتر
به منظور انتقال داده ها بسیار سریعتر و کارآمدتر، به سیستم های تمام دوبلکس نیاز است، که در آن فرستنده و گیرنده می توانند سیگنال هایی با فرکانس یکسان را به طور همزمان اجرا کنند. برای چنین سیستم هایی، حذف خود تداخلی کلیدی است. این همان چیزی است که سرکار و همکار فوق دکترای IoE-IISc او، جوگش چاندرا داش، در چند سال گذشته روی آن کار کرده اند.
آنتن های Full-Duplex از یک فرستنده و یک گیرنده برای ارسال و دریافت سیگنال های رادیویی تشکیل شده اند.
دو راه برای لغو مداخله شخصی وجود دارد – غیرفعال و فعال. لغو غیرفعال بدون ابزار اضافی و فقط با طراحی مدار به روشی خاص (مثلاً افزایش فاصله بین دو آنتن) انجام می شود.
سرکار می‌گوید: «هدف گسترده این تحقیق این است که ما می‌خواهیم سیگنال‌هایی را که به‌عنوان مداخله شخصی می‌آید، حذف کنیم».
فرستنده‌های رادیویی سنتی نیمه دوطرفه هستند، به این معنی که یا از سیگنال‌هایی با فرکانس‌های مختلف برای ارسال و دریافت استفاده می‌کنند یا بین سیگنال ارسالی و سیگنال دریافتی فاصله زمانی وجود دارد.
آنتنی که توسط Sarkar and Dash توسعه یافته است، به دلیل طراحی خود، بر تداخل غیرفعال متکی است و به آن اجازه می دهد تا به عنوان یک سیستم تمام دوبلکس کار کند. از دو پورت تشکیل شده است که هر کدام می توانند به عنوان فرستنده یا گیرنده عمل کنند. این دو پورت توسط ابزارهای الکترومغناطیسی به نام ویاس فلزی از یکدیگر جدا می شوند. ویاهای فلزی سوراخ هایی هستند که در سطح فلزی آنتن ایجاد می شوند که میدان الکتریکی را مختل می کنند. به این ترتیب، این تیم در کنار دستیابی به یک طراحی مقرون‌به‌صرفه و جمع‌وجور، موفق شد بیشتر تداخل‌ها را به صورت غیرفعال خنثی کند.